طی چند دهه اخیر ،‌مدارهای الکترونیکی پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته‌اند . با پیچیده‌تر شدن هرچه بیشتر این مدارها ،‌نیاز به یافتن روشهایی است که سیستم‌ها را بتوان با مجتمع سازی و جزئیات بیشتر طراحی و پیاده‌سازی نمود . قطعات قابل برنامه‌ریزی و FPGA ها ،‌آی‌سی‌هایی هستند که به تبع این پیشرفت‌ها به بازار عرضه شده‌اند . هزینه ساخت کم
و جزئیات زیاد این آی‌سی‌ها نسبت به حجم آنها ،‌همچنین قابلیت برنامه‌ریزی شدن این قطعات بوسیله برنامه‌های نرم افزاری معمول و یا نرم‌افزارهای طراحی شماتیک باعث افزایش کاربرد این قطعات شده است . چنین پیش‌بینی می شود که با وجود این پیشرفت ،‌اینده در تسخیر این قطعات قرار گیرد تا جائیکه بتوان وسیله آنها تمامی یک سیستم پیچیده را به سادگی طراحی
و اجرا نمود .